Przygotowanie artykułu (medycznego) do publikacji
Niezależnie od planowanej formy publikacji przygotowanie artykułu do publikacji powinno być zgodne z poniższym algorytmem:
Etap 1. to „zachodzenie w temat”, zgodnie z definicją przyjętą we wstąpię pracy i w przedziale czasowym zależnym od planowanej formy publikacji, liczącym kilka tygodni w przypadku case report do kilku miesięcy w przypadku original paper bądź review. Zbyt długie trwanie w tym okresie grozi „wyjałowieniem”. Z reguły tytuł i temat publikacji narzuca opiekun naukowy projektu lub szef oddziału, nie wyklucza to jednak indywidualnego zgłaszania tematu opiekunowi przez młodego naukowca. Należy przypomnieć, iż podejmując określony temat badawczy, należy uwzględnić środowisko, do którego zostanie skierowana publikacja.
Etap 2. to najważniejszy etap realizacji projektu, w którym autor powinien uwzględnić możliwości diagnostyczne, techniczne i laboratoryjne macierzystej instytucji. Nie należy przy tym .wylewać dziecka z kąpielą” poprzez powielanie danych zbędnych dla udokumentowania założonego celu projektu. Specyficzna sytuacja ma miejsce w przypadku artykułu naukowego opracowanego na podstawie rozprawy doktorskiej. Należy tu „mierzyć siły na zamiary”, co oznacza ustalenie grupy badanej lub zakresu panelu badań możliwych do zrealizowania i interpretacji przez jednego badacza. Doktorat jest bowiem efektem indywidualnej pracy badacza, a nie wynikiem działań całego zespołu.
Etap 3. to opracowanie wersji roboczej [draft). Należy pamiętać, iż tekst draftu powinien być przejrzysty, logiczny i zrozumiały nawet dla czytelnika niebędącego specjalistą w d3nej dziedzinie. Wielokrotne writing and rewriting jest na tym etapie bardzo pożądane, podobnie jak przedstawienie wersji roboczej komuś, kto spojrzy na temat „świeżym” okiem.
Etap 4. to ostateczna wersja artykułu przed wysłaniem go do wydawcy. Na tym etapie ważne jest, co następuje. Po pierwsze, układ autorów – zawsze pierwszym autorem powinna być osoba wykonująca dany projekt, natomiast opiekun pracy powinien zachować dla siebie ostatnie miejsce. Po drugie, pierwszy autor artykułu może dokooptować współautorów z innych klinik lub ośrodków za zgodą opiekuna. Zajmą oni miejsca pomiędzy pierwszym autorem a opiekunem. Po trzecie, w przypadku gdy autor korzysta z pomocy innych ośrodków, publikując ich wyniki w swojej pracy, to może albo dookoptować te osoby jako współautorów, albo w aneksie pracy zamieścić odpowiednie podziękowania. Wykazanie się kulturą w formowaniu listy autorów i współautorów jest bardzo cenione. Na przykład niedopuszczalna jest formuła „my wykonaliśmy badanie/oznaczenie”, w przypadku gdy badanie zostało wykonane na zlecenie badacza przez inny ośrodek. Po czwarte, należy dobrze się zastanowić nad wyborem rodzaju i charakteru pisma, do którego przesyłamy publikację. Wydawcy, zwłaszcza pism anglojęzycznych, bardzo często wybierają na recenzentów badaczy cytowanych przez autora artykułu. Tak więc w przypadku niejasnego lub błędnego cytowania danego autora praca może przepaść w redakcji.
Etap 5. to oczekiwanie na odpowiedz wydawcy. W tym względzie istnieją 4 opcje Opcja pierwsza to akceptacja bez poprawek, która zdarza się bardzo rzadko. Druga opcja to niewielkie poprawki [minor revision). po uwzględnieniu których istnieje pewność publikacji. Trzecia opcja to zasadnicze poprawki [major revision). kiedy to publikacja jest możliwa, ale po zasadniczych, merytorycznych poprawkach. I wreszcie czwarta opcja, czego nie życzę nikomu, to bezwzględne odrzucenie publikacji [rejection).
